dag 8 - tot over een maand!

Met de boot zijn we vanochtend om 7 uur vertrokken naar het dorpje Ambarita, waar we Siallagan gaan bezoeken. Dit oude koningsdorp met traditionele Batakhuizen is gelegen rondom een centraal plein. Onder een boom op dit plein staan in een cirkel enkele 300 jaar oude stenen stoelen een ronde tafel. Koningen en priesters kwamen hier bijeen om te vergaderen en er werd recht gesproken. Naast de stoelen staat een schandblok waarin de verdachte werd vastgezet. De uitspraak bepaalde dan ook je lot. Wanneer je schuldig werd bevonden aan een zwaar misdrijf, dan wachtte er een pijnlijke dood. De schuldige werd dan op een terrein achter de stoelen vastgebonden op een steen. De armen en benen werden ingekerfd en de open wonden werden ingesmeerd met peper, knoflook en citroensap. Na deze martelingen werd de schuldige met een zwaard onthoofd. Na de ceremonie verplichtte de sultan de bevolking van zijn dorp, dat elke burger een hap moest nemen van de maaltijd waarin het lichaam van de onthoofde persoon was verwerkt.

Om Ambarita te verlaten moesten we door een straat heen lopen met heel veel souvenirkraampjes. Het was rennen geblazen, want als je alleen maar een blik wierp op een voorwerp in een kraampje werd er al geroepen, comecome, yesyesyes good price!

Vervolgens zijn we weer verder gevaren naar Simanindo, waar we een gerestaureerd huis van een Batakvorst en een traditioneel centrum hebben bezocht. Samen vormen ze het openluchtmuseum Huta Bolon Simanindo. Een stenen poort gaf toegang tot een rechthoekig plein met aan de ene kant drie clanhuizen en aan de andere kant vijf rijstschuren. Op dit plein hebben we in de ochtend een traditionele dans van de Batak gezien. Deze dans werd in al zijn eenvoud gedanst door 3 mannen en 5 vrouwen. De muziek waarop werd gedanst, werd geproduceerd uit allerlei zelfgemaakte houten instrumenten.

Na de voorstelling keerde we terug naar onze boot om daar de mountainbikes vanaf te halen. De terugweg naar Tabboo Cottage zouden we dan ook per fiets maken. Wat een tocht was dat, ruim twee uur fietsen in de snikhete zon en droge lucht. Poepoe dat was echt even afzien, berg op, bergje af. Na de tocht zijn we het zwembad in gedoken om eens lekker af te koelen.

Tijdens deze laatste avond in Tuktuk hebben we in het restaurant van ons hotel gegeten. Hier werd live muziek gespeeld door 3 lokale mannen en 1 vrouw, die Indonesische liedjes speelden en zongen. Echt heel erg gezellig! Morgen verlaten we het Tobameer en trekken we weer verder naar Sipirok, waar we 1 nachtje zullen verblijven.